Çekirge neşeyle cıvıldıyor ve şarkı söylüyordu. O sırada bir grup karınca, mısır tanelerini taşımak için uğraşıyordu.”O ağır şeylerle nereye gidiyorsunuz?” çekirge sordu. Karıncalardan bir tanesi, “Karınca tepemize.” dedi. “Neden çok çalışmak yerine gelip benimle şarkı söylemiyorsun,” demiş çekirge. “Kış için yiyecek depolamaya yardım ediyoruz,” dedi karınca, “Ve aynı şeyi yapman gerektiğini düşünüyorum.” “Kışa daha var ve oynamak için muhteşem bir gün”diye seslendi çekirge. Fakat karıncalar yollarına devam ettiler ve sıkı çalışmalarına devam ettiler. Hava çok yakında soğudu. Tarlada bütün yiyecekler, kalın bir beyaz örtüyle, karla kaplıydı. Yakında çekirge kendini açlıktan ölüyormuş gibi buldu. Karıncaların tepesine gitti ve onların yaz aylarında topladıkları mısırları istedi. Onlarda yiyecek bir şeyler için yalvardı. Karıncalar şaşkınlıkla haykırdı, “Kış için hiçbir şey saklamadın mı? Geçen yaz boyunca ne yapıyordun?” demişler. Çekirge ise “Herhangi bir yiyecek saklamak için vaktim olmadı” diyerek; “Yazın bittiğini fark etmeden önce müzik çalmakla meşguldüm.”Karıncalar kafalarını tiksintiyle salladı, sırtlarını çekirgeye çevirdi ve işlerine devam etti.