Muhabbet Zaman

bekircantas' Alıntı:

24 yaşındayım. dün gibi üniversiteye başladım,bıraktım. aile evinde emekli hayatı yaşıyorum. kumardan bahisten patlayan kredi kartlarindan alinip odenmeyen borclardan zaten gurursuz ve duygusuz bir adama dönüşmüştüm çoktan. insanların 30 yıl çalışıp yaşamayadıkları hatta cocuklarina ve torunlarina bile yasatamayacakları hayatı 2 3 sene boyunca yaşadım. doyum noktam yok artık. duygusal düşünme eşiğim çok yükseklerde. 2 senedir bahsettigim emekli hayatini yaşıyorum. Bir tatil yapmıyorum mesela ama kitap okuyabiliyorum. doğal ve kaliteli beslenebiliyorum. öyle ya da böyle hayatta kalabiliyorum lakin varoluşsal sorunlarla boğuşuyorum. Sürekli ve sürekli anlam arama ve ararken başarısız olma döngüsüne girmiş durumdayım. anlık zevkler, tadlarla yaşıyorum. muhtemelen 50 yaşlarında bir adam olgunluğuna ve 38 yaşında bir adamın görünüşüne sahibim(gorenlerin soylediği). Ama düşünüyorum ve 19 20 li yaşlarda verdiğim yanlış kararları vermemiş olsaydım sanırım şu an mışıl mışıl uyuyan insanlardan olabilirdim. Olsun, olmadı ama olsun. Nispeten zamanın kıymetini anladığımı biliyorum. ve bilmem bana yetiyor. çoğu kararımı buna gore veriyorum. yoktan var olduğumuza göre bunun kıymetini bilip, hala katlanılabilir bir hayat olduğunu anlatip duruyorum kendime. Bazen inanıyorum, bazense intihar düşleri...

Genişletmek için tıkla ...

The Magician' Alıntı:

4 üniversite bıraktım 1 i yurtdışında olmak üzere. Bir şey olmaz, oyna devam. ( zaten oynayacaksın, deşarj olmaya konu açmışsın)

Genişletmek için tıkla ...

nocomment' Alıntı:

Üniversiteyi bırakmak yerine dondurabilirdin lakin bölüm ve şehir beğenmediysen tekrar hazırlanabilirsin. Yaşın oldukça çok genç istediğin her şeye tekrar başlayabilirsin. Bir şeylerden anlam aramaya veya çıkarmaya çalışma yakın çevrenden bu durum zamanla psikolojini bozar ilişkilerin tamamen kopma evresine gelir.

Genişletmek için tıkla ...

bekircantas' Alıntı:

24 yaşındayım. dün gibi üniversiteye başladım,bıraktım. aile evinde emekli hayatı yaşıyorum. kumardan bahisten patlayan kredi kartlarindan alinip odenmeyen borclardan zaten gurursuz ve duygusuz bir adama dönüşmüştüm çoktan. insanların 30 yıl çalışıp yaşamayadıkları hatta cocuklarina ve torunlarina bile yasatamayacakları hayatı 2 3 sene boyunca yaşadım. doyum noktam yok artık. duygusal düşünme eşiğim çok yükseklerde. 2 senedir bahsettigim emekli hayatini yaşıyorum. Bir tatil yapmıyorum mesela ama kitap okuyabiliyorum. doğal ve kaliteli beslenebiliyorum. öyle ya da böyle hayatta kalabiliyorum lakin varoluşsal sorunlarla boğuşuyorum. Sürekli ve sürekli anlam arama ve ararken başarısız olma döngüsüne girmiş durumdayım. anlık zevkler, tadlarla yaşıyorum. muhtemelen 50 yaşlarında bir adam olgunluğuna ve 38 yaşında bir adamın görünüşüne sahibim(gorenlerin soylediği). Ama düşünüyorum ve 19 20 li yaşlarda verdiğim yanlış kararları vermemiş olsaydım sanırım şu an mışıl mışıl uyuyan insanlardan olabilirdim. Olsun, olmadı ama olsun. Nispeten zamanın kıymetini anladığımı biliyorum. ve bilmem bana yetiyor. çoğu kararımı buna gore veriyorum. yoktan var olduğumuza göre bunun kıymetini bilip, hala katlanılabilir bir hayat olduğunu anlatip duruyorum kendime. Bazen inanıyorum, bazense intihar düşleri...

Genişletmek için tıkla ...

bekircantas' Alıntı:

24 yaşındayım. dün gibi üniversiteye başladım,bıraktım. aile evinde emekli hayatı yaşıyorum. kumardan bahisten patlayan kredi kartlarindan alinip odenmeyen borclardan zaten gurursuz ve duygusuz bir adama dönüşmüştüm çoktan. insanların 30 yıl çalışıp yaşamayadıkları hatta cocuklarina ve torunlarina bile yasatamayacakları hayatı 2 3 sene boyunca yaşadım. doyum noktam yok artık. duygusal düşünme eşiğim çok yükseklerde. 2 senedir bahsettigim emekli hayatini yaşıyorum. Bir tatil yapmıyorum mesela ama kitap okuyabiliyorum. doğal ve kaliteli beslenebiliyorum. öyle ya da böyle hayatta kalabiliyorum lakin varoluşsal sorunlarla boğuşuyorum. Sürekli ve sürekli anlam arama ve ararken başarısız olma döngüsüne girmiş durumdayım. anlık zevkler, tadlarla yaşıyorum. muhtemelen 50 yaşlarında bir adam olgunluğuna ve 38 yaşında bir adamın görünüşüne sahibim(gorenlerin soylediği). Ama düşünüyorum ve 19 20 li yaşlarda verdiğim yanlış kararları vermemiş olsaydım sanırım şu an mışıl mışıl uyuyan insanlardan olabilirdim. Olsun, olmadı ama olsun. Nispeten zamanın kıymetini anladığımı biliyorum. ve bilmem bana yetiyor. çoğu kararımı buna gore veriyorum. yoktan var olduğumuza göre bunun kıymetini bilip, hala katlanılabilir bir hayat olduğunu anlatip duruyorum kendime. Bazen inanıyorum, bazense intihar düşleri...

Genişletmek için tıkla ...

The Magician' Alıntı:

4 üniversite bıraktım 1 i yurtdışında olmak üzere. Bir şey olmaz, oyna devam. ( zaten oynayacaksın, deşarj olmaya konu açmışsın)

Genişletmek için tıkla ...

bekircantas' Alıntı:

24 yaşındayım. dün gibi üniversiteye başladım,bıraktım. aile evinde emekli hayatı yaşıyorum. kumardan bahisten patlayan kredi kartlarindan alinip odenmeyen borclardan zaten gurursuz ve duygusuz bir adama dönüşmüştüm çoktan. insanların 30 yıl çalışıp yaşamayadıkları hatta cocuklarina ve torunlarina bile yasatamayacakları hayatı 2 3 sene boyunca yaşadım. doyum noktam yok artık. duygusal düşünme eşiğim çok yükseklerde. 2 senedir bahsettigim emekli hayatini yaşıyorum. Bir tatil yapmıyorum mesela ama kitap okuyabiliyorum. doğal ve kaliteli beslenebiliyorum. öyle ya da böyle hayatta kalabiliyorum lakin varoluşsal sorunlarla boğuşuyorum. Sürekli ve sürekli anlam arama ve ararken başarısız olma döngüsüne girmiş durumdayım. anlık zevkler, tadlarla yaşıyorum. muhtemelen 50 yaşlarında bir adam olgunluğuna ve 38 yaşında bir adamın görünüşüne sahibim(gorenlerin soylediği). Ama düşünüyorum ve 19 20 li yaşlarda verdiğim yanlış kararları vermemiş olsaydım sanırım şu an mışıl mışıl uyuyan insanlardan olabilirdim. Olsun, olmadı ama olsun. Nispeten zamanın kıymetini anladığımı biliyorum. ve bilmem bana yetiyor. çoğu kararımı buna gore veriyorum. yoktan var olduğumuza göre bunun kıymetini bilip, hala katlanılabilir bir hayat olduğunu anlatip duruyorum kendime. Bazen inanıyorum, bazense intihar düşleri...

Genişletmek için tıkla ...

bekircantas' Alıntı:

24 yaşındayım. dün gibi üniversiteye başladım,bıraktım. aile evinde emekli hayatı yaşıyorum. kumardan bahisten patlayan kredi kartlarindan alinip odenmeyen borclardan zaten gurursuz ve duygusuz bir adama dönüşmüştüm çoktan. insanların 30 yıl çalışıp yaşamayadıkları hatta cocuklarina ve torunlarina bile yasatamayacakları hayatı 2 3 sene boyunca yaşadım. doyum noktam yok artık. duygusal düşünme eşiğim çok yükseklerde. 2 senedir bahsettigim emekli hayatini yaşıyorum. Bir tatil yapmıyorum mesela ama kitap okuyabiliyorum. doğal ve kaliteli beslenebiliyorum. öyle ya da böyle hayatta kalabiliyorum lakin varoluşsal sorunlarla boğuşuyorum. Sürekli ve sürekli anlam arama ve ararken başarısız olma döngüsüne girmiş durumdayım. anlık zevkler, tadlarla yaşıyorum. muhtemelen 50 yaşlarında bir adam olgunluğuna ve 38 yaşında bir adamın görünüşüne sahibim(gorenlerin soylediği). Ama düşünüyorum ve 19 20 li yaşlarda verdiğim yanlış kararları vermemiş olsaydım sanırım şu an mışıl mışıl uyuyan insanlardan olabilirdim. Olsun, olmadı ama olsun. Nispeten zamanın kıymetini anladığımı biliyorum. ve bilmem bana yetiyor. çoğu kararımı buna gore veriyorum. yoktan var olduğumuza göre bunun kıymetini bilip, hala katlanılabilir bir hayat olduğunu anlatip duruyorum kendime. Bazen inanıyorum, bazense intihar düşleri...

Genişletmek için tıkla ...

bekircantas' Alıntı:

24 yaşındayım. dün gibi üniversiteye başladım,bıraktım. aile evinde emekli hayatı yaşıyorum. kumardan bahisten patlayan kredi kartlarindan alinip odenmeyen borclardan zaten gurursuz ve duygusuz bir adama dönüşmüştüm çoktan. insanların 30 yıl çalışıp yaşamayadıkları hatta cocuklarina ve torunlarina bile yasatamayacakları hayatı 2 3 sene boyunca yaşadım. doyum noktam yok artık. duygusal düşünme eşiğim çok yükseklerde. 2 senedir bahsettigim emekli hayatini yaşıyorum. Bir tatil yapmıyorum mesela ama kitap okuyabiliyorum. doğal ve kaliteli beslenebiliyorum. öyle ya da böyle hayatta kalabiliyorum lakin varoluşsal sorunlarla boğuşuyorum. Sürekli ve sürekli anlam arama ve ararken başarısız olma döngüsüne girmiş durumdayım. anlık zevkler, tadlarla yaşıyorum. muhtemelen 50 yaşlarında bir adam olgunluğuna ve 38 yaşında bir adamın görünüşüne sahibim(gorenlerin soylediği). Ama düşünüyorum ve 19 20 li yaşlarda verdiğim yanlış kararları vermemiş olsaydım sanırım şu an mışıl mışıl uyuyan insanlardan olabilirdim. Olsun, olmadı ama olsun. Nispeten zamanın kıymetini anladığımı biliyorum. ve bilmem bana yetiyor. çoğu kararımı buna gore veriyorum. yoktan var olduğumuza göre bunun kıymetini bilip, hala katlanılabilir bir hayat olduğunu anlatip duruyorum kendime. Bazen inanıyorum, bazense intihar düşleri...

Genişletmek için tıkla ...

bekircantas' Alıntı:

24 yaşındayım. dün gibi üniversiteye başladım,bıraktım. aile evinde emekli hayatı yaşıyorum. kumardan bahisten patlayan kredi kartlarindan alinip odenmeyen borclardan zaten gurursuz ve duygusuz bir adama dönüşmüştüm çoktan. insanların 30 yıl çalışıp yaşamayadıkları hatta cocuklarina ve torunlarina bile yasatamayacakları hayatı 2 3 sene boyunca yaşadım. doyum noktam yok artık. duygusal düşünme eşiğim çok yükseklerde. 2 senedir bahsettigim emekli hayatini yaşıyorum. Bir tatil yapmıyorum mesela ama kitap okuyabiliyorum. doğal ve kaliteli beslenebiliyorum. öyle ya da böyle hayatta kalabiliyorum lakin varoluşsal sorunlarla boğuşuyorum. Sürekli ve sürekli anlam arama ve ararken başarısız olma döngüsüne girmiş durumdayım. anlık zevkler, tadlarla yaşıyorum. muhtemelen 50 yaşlarında bir adam olgunluğuna ve 38 yaşında bir adamın görünüşüne sahibim(gorenlerin soylediği). Ama düşünüyorum ve 19 20 li yaşlarda verdiğim yanlış kararları vermemiş olsaydım sanırım şu an mışıl mışıl uyuyan insanlardan olabilirdim. Olsun, olmadı ama olsun. Nispeten zamanın kıymetini anladığımı biliyorum. ve bilmem bana yetiyor. çoğu kararımı buna gore veriyorum. yoktan var olduğumuza göre bunun kıymetini bilip, hala katlanılabilir bir hayat olduğunu anlatip duruyorum kendime. Bazen inanıyorum, bazense intihar düşleri...

Genişletmek için tıkla ...

blackzero' Alıntı:

Türkiyedeki üniversitelerin çok büyük bir bölümünün zaten bir geçerliliği yok. Elektrik elektronik bölümü mezunu 30 bin liraya iş bulabildiği için seviniyor. İhtiyaçtan fazla hukuk fakültesi mezunu, elektronik bölümü mezunu, sınıf öğretmeni mezunu var. Birçok bölüm hep ayağa düştü çünkü birsürü ihtiyaç fazlası mezun var

Ülkeyi yönetenler bunların hesabını, planlamasını zaten yapmıyor. Anadolunun bir taşrasına üniversite açacak, gençler oraya gidip oranın halkının esnafının cebini dolduracak, ahır gibi yerlere bile ittiri boktan bir üniversite açıldı diye fahiş kiralar istenecek yani bu sayede onlardan oy toplanacak. Ama oraya giden gençler boş yere emek, zaman ve para verecek

Türkiyede üniversiteler belli bir plan program doğrultusunda açılmıyor. Eğitim maksatlı da açılmıyor. Sadece oy maksatlı açılıyor. Gerçi gençler de işsiz kalacaklarını bile bile hala o saçma sapan üniversitelere gitmeye devam ediyorlar. O da işin ayrı bir tuhaf tarafı zaten

Genişletmek için tıkla ...