Kumar oynamak insanı parasızlığa terk etse bile, hayatı seviyorum daha doğrusu parasız yaşamayı daha çok sevıyorum. Hesabımda 100.000 ₺ olduğunda aldığım zevk ile cebımde son 200 ₺ kaldığında ki zevk arasında dağlar kadar fark var.
Kumar bana sadece kazanmayı kaybetmeyi değil, elindeki ile mutlu olmayı da öğretti.
Daha doğrusu hayatta başınıza en kötü ne gelebilir sorusuna cevap niteliğinde bir hayat verdi bana bu illet.
Param çokken, hesabımda binlerce Euro varken hep bir kumar oynama ve heyecan yaşama peşindeyim ancak kasa sıfırken bu heyecan kendini tatlı bir yalnızlığa bırakıyor.
Elbet bir gün bu illeti bıraktığımda ilk dert edineceğim şey artık alamadığım bir doz heyecan olacak ancak kazandığım tecrübeler de yanıma kâr kalacak.
Tüm forum camiasına iyi geceler diliyorum.
Bende kendimi buldum diyebilirim.Tam olarak tükenmiş bir insan olmam gerekirken,mesleğimi,sevdiklerimi her şeyimi kaybettim derken aslında çok önemli şeyleri dusunmeye yöneldim.uzun süredir sadece bonus ve özel oran olursa oynuyorum para hiç yatirmiyorum neredeyse.(arada özel oran alabilmek için ufak tefekler hariç)ögrendigim şeyler şunlar oldu,insanlar paran varsa giyimin kuşamın iyiyse,Araban ,evin varsa yanında oluyor kızlar çok basitleşti gözümde eskiden çok buyuturdum onları hayatımı kadınlar için yasiyormuşum tamamen.evreni sorgulayıp,lisede hiç sevmediğim fizik,kimya,biyoloji en önemlisi hayatın sebebini sorgulamaya yöneldim bu da beni dünyada ki kafamıza taktigimiz şeylerin aslında çok basit ve anlamsız olduğunu yüzüme vurup durdu.daha fazla para,daha fazla kadın,daha fazla zevk,daha fazla gezmek bunlar aslında boş.evet insan ömrü kısa ama birçok şeyi yeterince yaptım.nolursa olsun padisahta olsan ,Karun kadar zenginde olsan her şeyin bir sonu var ve 50-100 yıl sonra ben ölünce kimse beni hatırlamaz ,150 yıl sonra adın bile geçmez,200 yıl sonra çoktan hatiraların bile silinmiş olur.yani kendimize çok anlam yüklüyoruz.Bir ömrümüz var iyi ya da kötü nefes alıp yaşayıp defolup gideceğiz .kimisi hiç yaşayamıyor bebekken savaşlarda ölüyor yani yasadigimiz kadarıyla yetinip olabildigince kendimizi tehlikeden uzak tutarsak ne mutlu bize.arkadas demiş ya 200 lirada olsa 2.milyonda olsa aynı diye eğer temel ihtiyaclara sahipsek öyle zaten .ben hayata bakışım değiştiği için durumumdan memnunum yaşadıklarımı da yaşamam gerektiği için yaşamışımdır.boyle olmasa asla insanların gerçek yüzünü gormezdim.herkes beni ben olduğum için seviyor sanmaya devam ederdim.
