Çok ağır geçen günlerim oldu.Otellerde yattım, param bitince parklarda.Cocuklugumda da sık sık evden kaçar boş inşaatlarda yatardim.Ailemle aram bozuktu.Yeri geldi akil hastanesinde tedavi gördüm, öyle ki yollarda yere yatıp bağırıyordum, ailem kollarımdan tutup eve getiriyordu.Delirmenin esigindeydim.Psikologlar, psikiyatrist bana merhem olmayacak boş önerilerde bulunuyordu.Hepsini kendim aştım.Kendimi kitap okumaya verdim.Bol bol düşündüm, çıkar yok aradım ve şükür ki şu an evli iki evlat sahibi, evi işi olan birriyim.Benim atlattigim girdaplari yaşayanlar iyi bilir.Ne çaldım, ne haksızlık yaptım.Hep iyi bir insan olma yolunda azmettim.Kotu arkadaşlar ki , çoğu perişan oldu, öldü, kayboldu gitti.Diyecegim o ki, HAYAT HER SEYE RAĞMEN GUZEL.Hayat kendi hayatiniz , kimse de sizin elinizden tutmaz.Duzgun bir insan olmaya karar verirseniz karşınıza da güzellikler çıkar.
