Ahmet İsmail Eren / Dert

Derdim var,
Yanında meze niyetine acı vermişler bana,
Süzülen bir yalancı yaşa,
Kopan küçük bir kıyamete,
Akan bir damla kana,
İnanacak kadar saflık vermişler bana,
Ben içimde,
Beni her gün boğacak düşüncesiyle yaşamaktayım bu dertle hem de her gün,
Zira gönlüme ağır gelir bu gam bu sevda,
İşlemez gönlüne sözlerim ve saf gözlerim işlemez,
Anla artık,
Derman değil,
Merdiven oluyorsun derdime,
Derdimin ve içimdeki kimsesizliğimin sahibi anla,
Adını öğrendiğim bana verilen acı mezenin sahibi,
adını öğrendiğim gün bugün,
Halı dokumuştur biri bana,
Kırmızı; kıpkırmızı,elmadan da kırmızı kandan da , yanaklarından da kırmızı,
Beyaz; bembeyaz, kardan da,aydan da beyaz, yüzünden de beyaz,
Hayat kadar da acı bir renk de dokumuş halıyı bana,
İlhamını sorduğumda ona,
Sana bakan kanlı gözlerimi gösterdi,
Gözlerimi avuşturdum,
Baktığım ve gördüğüm yer,
Daha önce görmediğim bir yer,
Yattığım yer,
Daha önce yatmadığım musalladan bir yer,
Yatmak istemeyeceğin,
Ve görmek istemeyeceği,türden bir yer,
Bana halı dokuyan cesedimi yıkayanmış meğer,
Amacı,
Benim , yüzünden de beyaz cesedimden,
Benim , yanaklarından da kırmızı yüreğimden,
Söküp almakmış meğer seni benden,
Ama asla derdimin ve içimdeki kimsesizliğimin sahibi asla.